09.11.12

Ramazan Erbaş Kendini Tanıtıyor

1948 yılında dalakcıda doğdum. Nüfüs kağıdıma bakıldığında, beş kardeşin üçüncüsüyüm. Nedeninini bilemiyorum ama Ali ağabeyimden  büyük yazılmışım. Yani işin aslı, beş kardeşin dördüncüsüyüm ve lise mezunuyum.

Çok sevdiğim köyümden, hayat şartlarının zorlayıcı olması sebebi ile ayrıldım. Yedi sene özel sektörde çalıştım,  sigorta için müracat ettiğimde hizmet süresi ne yazık ki, birbuçuk yıl çıktı. Sermayenin gazabına uğradım (emekçilere duyurulur) İmtihana girerek kamu kuruluşarında yer aldım. 1972’de askeri kuruluşa girmeye çalıştım,’torpil’ gerekiyordu Ersan ağabeyime  torpil konusunda yardım etmesi için rica ettim, olmadı. Kendi çabamla P.T.T’ye kablocu olarak girdim, telefon direkleri çektiriyorlardı kendi isteğimle çıktım. D.D.Y’na girecekken evrakları kayıp ettim ve sonunda Türkiye Elektirik Kurumu’na girdim.

Devlet memuru olmak, geleği sağlama alamadığı gibi yaşam sıtandartlarına cevap verebilecek kaliteyede sahip değildi. Yaşam standartlarının daha iyi olduğu Almanya’ya gitmeye karar verdim. Ağabeyim Hacı Mehmet Almanya’ ya gitmişti, Ondan yardım rica ettim, ricam gitmeninde, götürmeninde kolay olmadığı bir zamana denk gelmişti. Türkiye’de kalmıştım.

Yaşam, hayat, koşul emekçilerin yanında olmamı gerektirdi.Uzun bir zaman kooperatifler, dernekler içerisinde yer aldım. Enerji Sendika’sının kurulmasında büyük çabam olmuştur.Bu faaliyetlerden dolayı başıma gelmeyen kalmadı. Şu anda emekliyim.

„ Bana değmeyen yılan, bin yıl yaşasın“  ata sözünü sevmem. Çalışanların birliğinden yanayım. Her alanda örgütlenmeyi başarı sayarım. Bu anlamda köyümdeki DAL-DER’i onur sayıyorum.

Hanımım Ayten ile 1972’de dalakçıda evlendim (bel fıtığından dolayı canımıza okuyor) Emel, Günel ve SİBEL adında üç kızım var. Çocuklarımla her baba gibi gurur duyuyorum.

Sevdiğim çok insan var, bunların arasında Güneş Ünsal’ı hem sever hemde saygı duyarım. Sebebi, diplomasını kullanarak rahat bir yaşam sürdürebilirdi. Güneş bunu seçmedi zoru seçti.

Tüm Dalakçı’lılara sevgilerimi sunar, mutluluklar temenni ederim

DAL-DER’in yaşamasına katkılarınızı bekliyorum.

Ramazan Erbaş

Ankara