09.11.12

MERHABA DALAKÇILILAR

Biraz gecikmeli de olsa hayat hikayemi sizlerle paylaşmak istedim. Ben Safi ERBAŞ.

Safi Çavuş’un oğlu Mehmet ERBAŞ ile Çöp Osman’ın kızı Fatma ERBAŞ’ın ortanca çocukları olarak doğmuşum. Ablam Nuran, ben ve kardeşim Sadi olmak üzere üç kardeşiz.

Ben soğuk bir kış günü Dalakçı’da doğmuşum. Doğum tarihim tüm Dalakçı’lılar gibi muallak halinde olmakla birlikte 1967 sonu 1968 başları olarak söylenmektedir. Ben tabii ki hemen hemen lise sona kadar çabuk büyüme ve büyük gösterme arzusuyla 1967 yılını doğum tarihi olarak kullandım. Ama artık yolun yarısı geride kaldığı için (35 yaş şiirindeki gibi) nüfus kağıdımda yazan 1969 yılını kullanıyorum. İki yıl kar ediyorum, böylece iki yıl geç ihtiyarlayacağım.

Şaka bir yana, doğum yerim Dalakçı ama, altı aylıkken Ankara’ya gelmişiz. Orta 3. sınıfa kadar Ankara’da okudum ve 12 Eylül ihtilalinden 3 ay önce Almanya’ya babamızın yanına gittik. 3 yıl da orada yaşadıktan sonra okumak amacı ile 1983 yılında tekrar Türkiye’ye döndüm. Aynı yaz ablam da evlenince ben de onların yanında kaldım.  Okula tekrar orta üçten devam ettim. Almanya’daki üç yılım boşa gitmişti. Bunun sebebi de ilkokula 1973’te başlamam. Nüfus kağıdına göre 4 yaşında başlamış olduğumdan, döndüğümde yaşımın dengi sınıf orta 3’tü. Bu kadar karmaşa yeter. Bir yıl sonra imtihana girdim ve Bahçelievler Endüstri Meslek Lisesi motor bölümünü kazandım. Lise sonda da (yani 1987 yılında) Üniversite imtihanına girerek Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Almanca Bölümünü kazandım ve doğru Adana’ya Oktay amcamın yanına gittim.

Burada gördüğüm dört yıllık eğitim zarfında eşim Melahat ile tanıştım. Kendisi de Felsefe Grubunda okuyordu. Okul bittikten sonra 1992 yazında hem düğünümüz oldu hem de öğretmenlik için müracaat ettik ve göreve başladık. Tayin yerimiz Batman !? Mecbur göreve başladık. Ama hayatta kalmak mesele idi o zamanlar. Çünkü bizi bir mezraya atamışlardı. Biz karı koca gittik ve okulu açtık. Kısa keseyim, çünkü yazarsam roman olur. Zor şartlarda eğitim öğretime başladık. 1994 yazında da Asteğmen olarak Kıbrıs’ta askerliğimi yaptıktan sonra yine Batman’a döndüm. Kısa süreli öğretmenlik ve idarecilik görevlerinden sonra, girdiğim imtihanı kazanarak yurtdışında yaşayan vatandaşlarımızın çocuklarına Türkçe-Türk Kültürü Dersleri vermek üzere Berlin’e gönderildim. 2006 yılının yazında görev sürem dolacak ve ben Türkiye’deki görevime döneceğim. Bu arada eşim de benim görevimden dolayı 4 yıl ücretsiz izin aldı ve beni yalnız bırakmadı.

1993 yılında büyük kızım Ezgi, 1999 yılında küçük kızım Ece ve 2002 yılında oğlum Mehmet Efe dünyaya geldiler.

Dünyalar tatlısı üç evladımı bana veren ve beni her zaman destekleyen eşim Melahat’a burada teşekkür etmek istiyorum.

İyi ki varsınız.

Bütün Dalakçılıları candan kucaklıyor, acıların yaşanmadığı bir dünyada hep beraber kardeşçe yaşamak dileği ile selam ve sevgilerimi yolluyorum.  

10. 01. 2005 Berlin